Τα υπόγεια, τα πλέον διχασμένα μέρη, κρύβουν άλλοτε διαβόλους και άλλοτε αγγέλους. Από κει ξεκινάει το έγκλημα αλλά και η επανάσταση, η έμπνευση, η τέχνη. Σε ένα τέτοιο υπόγειο συνάντησα τα παιδιά από την Φωτογραφική Λέσχη Αρχιτεκτονικής Σχολής, ή αλλιώς τα γνωστά σε όλους Φ.Λ.Α.Σάκια!
Με υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά αν και ήμουν ουσιαστικά μία άγνωστη. Καθίσαμε γύρω από το ξύλινο τραπέζι του υπογείου, όπου γίνονται και τα μαθήματα και περιμέναμε να έρθουν όλοι, ή έστω οι περισσότεροι. Η Βερόνικα, η Στεφανία, ο Σωκράτης, η Βάσια, ο Ζαχαρίας, η Ολγα, η Κέλλυ, η Ειρήνη και ο Γιώργος ήταν ήδη εκεί. Άναψαν τα πρώτα τσιγάρα, ειπώθηκαν τα πρώτα νέα της εβδομάδας. Διαδικαστικά και αηδίες περιμένατε έτσι; Κι εγώ… Βέβαια, ειπώθηκαν και αυτά. Αλλά εδώ μου είπαν δεν είμαστε συμβούλιο. Μία παρέα είμαστε. Και με έκαναν να νιώσω αμέσως μέρος αυτής.
Και πράγματι αυτή ήταν η ιδέα από την αρχή. Μία παρέα που τους ένωνε η αγάπη για την τέχνη της φωτογραφίας. Έτσι λοιπόν το 1993 οπότε και οργανώθηκε η Φ.Λ.Α.Σ διεκδίκησε έναν χώρο στην Αρχιτεκτονική Σχολή με σκοπό να πραγματοποιεί τις συναντήσεις της. Ο χώρος όμως αυτός δεν τους δόθηκε εύκολα. Η απάντηση ήταν αρχικά αρνητική και ο χώρος τους προέκυψε από την κατάληψη ουσιαστικά μίας αποθήκης στο υπόγειο της Σχολής. Μετά από καιρό η Σχολή δέχτηκε και αγκάλιασε την ομάδα, ενώ πλέον η αποθήκη εκείνη είναι το μόνιμο στέκι τους.
Ο στόχος της ομάδας δεν έχει αλλάξει επίσης μέσα στα χρόνια. Πρώτη τους έννοια είναι να συνεχίσει να υπάρχει η ομάδα και να συνεχίσει να διδάσκει όλους εκείνους που θέλουν να γευτούν λίγη από την μαγεία της φωτογραφίας. Ανάλογα με τα άτομα, μας είπαν, γίνονται και διαφορετικά πράγματα μέσα στην ομάδα και κατακτούνται υψηλότερα σημεία. Υπήρχαν μάλιστα χρονιές που εκτός από την βασική έκθεση που διοργανώνει κάθε χρόνο η ομάδα, έγιναν και άλλες έξω από τα πλαίσια της Σχολής. Η ομάδα άλλωστε όπως μου είπε και Στεφανία φτάνει εκεί όπου την πηγαίνουν τα άτομα της.
Έκανα το λάθος να μιλήσω με όρους “παλιός” και “καινούριος”. Για τη βασική και την περιφερειακή ομάδα. Μέγα Σφάλμα!! Η απάντηση που πήρα ήταν κατηγορηματική. Δεν υπάρχει βασική και μη βασική ομάδα. Είμαστε όλοι Φ.Λ.Α.Σ. Ο μοναδικός διαχωρισμός που γίνεται είναι ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους μαθητές, καθαρά για την λειτουργικότητα της ομάδας. Παλιός είναι απλά εκείνος που έκανε ήδη τα μαθήματα των καινούριων μελών. Αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές μου είπαν που ένα νέο μέλος, συμβούλευσε, πρότινε ή γνώριζε κάτι παραπάνω από ένα παλιό μέλος. Η ομάδα είναι μαθησιακού χαρακτήρα και η ανοικτή συζήτηση είναι ο καλύτερος δρόμος προς την μάθηση. «Τα καινούρια μέλη της Φ.Λ.Α.Σ είναι εξίσου σημαντικά, γιατί είναι το μέλλον της. Κάποια στιγμή θα αποχωρήσουν οι παλιοί. Εκείνοι είναι που θα ξεκινήσουν αυτό που άρχισε χρόνια πριν» συμπλήρωσε ο Ζαχαρίας.
Πως λειτουργεί
Κάθε χρονιά, στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους, γίνεται ένα κάλεσμα από τα παλιά μέλη σε υποψήφια νέα. Κανονίζεται μία μέρα γνωριμίας και έπειτα όσοι ενδιαφέρονται μένουν και παρακολουθούν μία σειρά μαθημάτων που γίνονται μία φορά την εβδομάδα. Τα μαθήματα γίνονται τόσο από τους παλιούς στους καινούριους για τις βασικές γνώσεις ενώ οι παλιοί περνάνε σε ένα νέο επίπεδο μαθημάτων πιο εξειδικευμένο. Στα μαθήματα πέρα από τις γνώσεις γίνεται και η βασική συζήτηση γύρω από την φωτογραφία με έργα τόσο καλλιτεχνών όσο και των παιδιών της ομάδας.
Μετά το δεύτερο εξάμηνο ξεκινάνε οι προετοιμασίες για την έκθεση, η οποία θα αποτελείται από έργα τόσο των παλιών όσο και των νέων μελών με διαφορετικό όμως θέμα. Τα μέλη της ομάδας γενικά χωρίζονται σε ομάδες για την οργάνωση της έκθεσης από την ανοικτή πρόσκληση του κοινού, τις διαδικασίες των έργων, μέχρι την οργάνωση της εκδήλωσης την ημέρα της έκθεσης. Παλιοί και νέοι εργάζονται μαζί για την καθιερωμένη έκθεση που λαμβάνει χώρα στο ίδιο κτίριο.
Όπως όμως με κάθε τι εθελοντικό έτσι και από την ομάδα δεν είναι δυνατόν να λείπουν τα μικρά προβλήματα. Οι εγκαταστάσεις για παράδειγμα, θα μπορούσαν να είναι λίγο καλύτερες για να εξυπηρετούν τα μέλη της, η ασφάλεια του χώρου μεγαλύτερη και με λίγα λόγια η Σχολή θα μπορούσε να βοηθήσει κάπως παραπάνω την ομάδα. Όχι όμως ότι αυτό δεν γίνεται σε κάποιο βαθμό. Σε αυτό βέβαια βοηθά και η αγάπη του κόσμου για την Λέσχη που μετά από 22 χρόνια ύπαρξης φαίνεται πως είναι αρκετά γνωστή.
Η Λέσχη Φωτογραφίας δεν είναι όμως σχολή, ούτε προσφέρει εξειδικευμένες γνώσεις. «Η Φ.Λ.Α.Σ είναι ένα έναυσμα για τους μαθητές και τα μέλη της να ασχοληθούν περισσότερο αργότερα είτε μόνοι τους είτε μέσα από κάποια σχολή» αναφέρει η Στεφανία. Σε εκείνους που φοβούνται προτείνουν ψυχραιμία. Άλλωστε το χειρότερο που μπορούν να πάθουν είναι να βγάλουν μία άσχημη φωτογραφία.
Σοφία Χατζηνικολάου
chatzinikolaou 