Υπάρχει μια γειτονιά στη Θεσσαλονίκη γνωστή σε όλους. Τα πρώτα της καταστήματα άνοιξαν το 1928 ενώ οι σκέψεις, οι ιστορίες και τα αντικείμενα ήταν χωρισμένα από το έδαφος όσο είναι το πάχος μιας κουρελούς. Προχωράς και μυρίζεις ακόμα το χρώμα που αφήνει στον αέρα μια άλλη εποχή.
Στην Τοσίτσα, στην περιοχή του Μπίτ Παζάρ, η μαγεία του παλιού είναι σταθερά εκεί και αντέχει παρά τα χρόνια και το πέρασμα των εποχών. Για να ξεναγηθεί κανείς σωστά χρειάζεται τον πιο μεγάλο παλαιοπώλη της γειτονιάς και όρεξη για να ακούει τις ιστορίες του. Κάθε αντικείμενο που άγγιξαν έχει κάτι να πει, κάτι να μαρτυρήσει. Ένα παλιό σιδερένιο κρεβάτι, ρολόγια τοίχου, πένες, πολυέλαιοι και πολλά διακοσμητικά, εκπνέουν έναν αέρα μεγαλείου.
Κάποτε, μας είπε ο κ. Κοτίδης, Πρόεδρος του Σωματείου Παλαιοπωλών Θεσσαλονίκης, είχε έρθει στο μαγαζί του μια λατέρνα χειροποίητη που η ιστορία της ξεκινά από την Κωνσταντινούπολη. Αξίζει μόνο να σκεφτούμε τις μελωδίες που έπαιξε ή και το γεγονός πως έθρεψε και την οικογένεια του ιδιοκτήτη. Μέχρι που ο παππούς αυτός αφήνοντας τη ζωή άφησε και την αγάπη του.
Ο Παναγιώτης Κοτίδης δημιούργησε ο ίδιος το μαγαζί το 1989 εξαιτίας της παιδικής του αγάπης για κάθε τι παλιό. Η επαγγελματική του πορεία όμως δεν ήταν ίδια πάντα. Διέθεταν και έζησαν επί τρεις γενιές με το δικό τους εργαστήριο τυροπιτών χοντρικής. Από μικρός όμως επισκεπτόταν τα παλαιοπωλεία και περνούσε ώρες ατελείωτες, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την αγάπη του για το παλιό «αρρώστια». Ώσπου τελικά αποφάσισε να ανοίξει το δικό του μαγαζί και όχι μόνο να πουλά και να αγοράζει παλιά αντικείμενα αλλά και όποτε χρειάζεται να αναπαλαιώνει έπιπλα και διάφορα άλλα.
Ένα παλαιοπωλείο όμως δεν απευθύνεται μόνο σε συλλέκτες. Το μεγαλύτερο ποσοστό του πελατολόγιου του αποτελείται από ανθρώπους που ψάχνουν να στήσουν ένα σπιτικό εύκολα, αξιόπιστα και οικονομικά. Για παράδειγμα πολλοί φοιτητές. Γιατί αυτό; Πολύ απλά γιατί εδώ μπορούν να βρουν έπιπλα και ότι άλλο είναι απαραίτητο στο ένα τρίτο της αξίας τους και σε πολύ καλή κατάσταση καθώς και με πολύ γούστο. Μία ολόκληρη γειτονιά παλαιοπωλών είναι πρόθυμη να σας εξυπηρετήσει.
Οι εποχές όμως άλλαξαν αρκετά σε σύγκριση με το «τότε». Παρόλο που υπάρχουν γωνιές που διατηρούν την παλιά τους αίγλη, κάποιες άλλες χάθηκαν μέσα στον χρόνο. Η κρίση χτύπησε και το είδος αυτό. Ο κόσμος δεν αγοράζει και δεν πουλά πλέον εύκολα. Το θετικό αλλά και το παράλογο συνάμα είναι ότι κανένας σχεδόν παλαιοπώλης δεν σκέφτεται να τα παρατήσει και να κλείσει το μαγαζί. Ακόμα και οι συνταξιοδοτημένοι γυρίζουν πάλι πίσω στο μαγαζί τους και μένουν εκεί. Αν αγαπάς μια δουλειά τίποτα δεν μπορεί να σε πάρει από εκεί ιδίως όταν την κάνεις μια ζωή.
Τα παζάρια που γίνονται τα τελευταία χρόνια όμως αποτελούν μια ένεση αναζωογόνησης τόσο στους καταστηματάρχες όσο και στην θύμηση του κόσμου. Μηνιαία χώρος της Χ.Α.Ν.Θ γεμίζει αναμνήσεις.
Σοφία Χατζηνικολάου
chatzinikolaou 